معرفی  تمبر هندی Tamarindus indica

کلیات گیاه شناسی:

تمبر هندی که از Hindi Tamaria مشتق شده و به معنای میوه هندی می باشد. تمبر هندی درختی است بلند که منشاء آن از هند و آفریقای شمالی بوده است، ولی امروزه در بیشتر مناطق گرمسیر دنیا پرورش می یابد. برگهای آن متناوب و مرکب شامل ۱۰ تا ۲۰ جفت برگچه فشرده و نزدیک به هم است .

گل های آن به رنگ زرد مایل به قرمز و به شکل خوشه در انتهای ساقه ظاهر می شود . میوه آن شبیه باقلا به شکل غلاف و نیام و با کمی خمیدگی است. این غلاف به طول ۱۰ سانتی متر می باشد که در آن بین ۳ تا ۱۰ دانه قرار دارد. برای تهیه تمبر هندیها میوه ها را شکافته و قسمت گوشت دار آنها را با هسته بیرون آورده و خشک می کنند .

خشک کردن تمبر هندی طرق مختلفی دارد و در هر منطقه فرق می کند. مثلاً درجزایر آنتیل قسمت گوشت دار آن را در ظرف بزرگی که دارای شربت غلیظی در حال جوش است وارد می کنند تا شربت در منافذ میوه نفوذ کرده و آنرا حل کند .

 

ترکیبات شیمیایی:

قسمت گوشت دار میوه دارای کمی قند و پکتین و همچنین اسید سیتریک، اسید مالیک ، تارتارات و اسید پتاسیم می باشد. در پوست درخت تمبر هندی مقداری تانن وجود دارد. سرشاخه های جوان و سبز این درخت دارای مقدار زیادی ویتامین های گروه B می باشد.

خواص داروئی:

تمبر هندی از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است .

۱) خوردن تمر هندی باعث پائین آمدن تب می شود .

۲) به هضم غذا کمک می کند .

۳)  خنک کننده بدن است .

۴) برای رفع تشنگی مفید است .

۵)دل به هم خوردگی و تهوع را برطرف می کند .

۶) پوست آن قابض و رفع کننده اسهال است .

۷) بهترین طریقه استفاده از تمبر هندی این است، که این ماده را در آب خیس کنید، و سپس آن را صاف کرده و با نبات بخورید .

۸) دم کرده تمبر هندی نیز اثر ملین دارد. برای تهیه دم کرده یک قاشق غذا خوری تمبرهندی را با نیم لیتر آب جوش مخلوط کرده و به مدت یک ساعت بگذارید بماند، سپس این دم کرده را در طول روز مصرف کنید.

۹) این میوه هندی را بپزید و ضماد از آن درست کنید. این ضماد را روی ورم و قسمت های دردناک بدن بگذارید .

مضرات :

تمبر هندی برای ریه و طحال خوب نیست، و در اشخاصی که ریه و طحال ضعیف دارند، ممکن است اشکال ایجاد کند. این گونه اشخاص بهتر است که تمبر هندی را با کتیرا و یا خشخاش بخورند.